Zamek Kloh

 

Zdjęcie z 1938r. Zamek został zburzony e okresie II wojny światowej przez Rosjan. Po wojnie została zachowana cała konstrukcja budowy oprócz dachu, który spłonął. Został on rozebrany  wywieziony z naszego terenu w okolice poznania. W sierpniu 2010r. odwiedziła nas była mieszkanka zamku, pani Kloh. Mając 5 lat opuściła swoją posiadłość (1944r) i wyjechała do Niemiec. Jej ojciec poległ we Francji, a mama umarła w Niemczech. Wraz z mężem odwiedziła Ligotę i Masłów, który również należał do ich posiadłości ze strony męża. W kościele parafialnym w Masłowie jest tablica, która upamiętnia pobyt Klohów na terenie naszej miejscowości. W Ligockim lesie koło Masłowa pochowany jest dziadek pani Kloh.

Park przy zamku. Zdjęcie z lat 70-80. 

Tablica znajduje się po prawej stronie Kościoła na przeciwko starej kaplicy cmentarnej. 

Po wojnie z zamku zostały tylko zgliszcza, ludzie którzy przybyli tu ze wschodnich terenów Polski pamiętają jeszcze mury i piwnice zamku, park szlachetnych drzew i staw pełen ryb.

Dzisiaj po zamku nie ma ani śladu. W parku zostały pojedyncze drzewa, staw zarósł trzciną.

  

Kamień - Walf ron Losbbeeke'a -  dziadka. Właścieciela dóbr w latach 1902-1945.

Dawne zakłady w Ligocie

 

Tuczarnia: Blisko stawu w okolicach byłego zamku, zostały dwie chlewnie. Po wojnie hodowano tam trzodę chlewną. W 1953r. powstała tam Tuczarnia - zakłady Mięsne, które podlegały Zakładom Mięsnym we Wrocławiu. 

W 1991-1993 została podpisana upadłość tuczarni.

Dom należący do białej Tuczarni.

Chlewnia wzdłuż domu.

Chlewnia - koło biura, w latach 1998-2003 było tam schronisko dla zwierząt.

Chlewnia koło stawu- 1998-2005 był tam warsztat samochodowy

Wjazd na byłą Jucznię od strony szosy

Budynek gospodarczy tak zwana trupociarka. Teraz jest tam mieszkanie.

Księginice

 

Księginice

Liczba mieszkańców: 699
Odległość od trzebnicy: 3km


Etymologia nazwy wsi

Dawne nazwy miejscowości: Knegitz, Cnegnice, Knygniz, Kniegnitz, od 1945r.: Księgnice. Współczesna nazwa pochodzi od słowiańskich Knieźnic bądź Krzyżnic, tj. od słowa Kniaź, Kneź, Książę. Jej znaczenie etymologiczne: "książęca wieś" nawiązuje do faktu, że Księginice były jedną z posiadłości Henryka Brodatego; mieszkali w nich piekarze książęcy.

Historia wsi

W 1204 r. Księginice - z woli księcia - wzbogaciły uposażenie trzebnickiego klasztoru. Pod zarządem cysterek były do sekularyzacji w 1810 r. Wieś założona została na prawie niemieckim. W 1416 r. dobra chłopskie zostały własnością Heinricha Patche, zaś w 1826 roku ich właścicielem staje się Treugoottem Tauchen. Stan ten trwa do 1926 roku, kiedy to tutejsze dobra zostają rozdrobnione i podzielone między czterech właścicieli- w tej postaci przetrwały do 1945 roku.

Walory i osobliwości kulturowo przyrodnicze

Na obszarze miejscowości znajdują się domy mieszkalne z przełomu XIX XX wieku. Ważnymi elementami są ponadto kamienny pomnik- Denkmal oraz przedwojenny krzyż.

Na obszarze sołectwa występuje bardzo ważny dla rozwoju ekosystemów gatunek: bocian biały Ciconia ciconia. Jego gniazdo usytuowane jest w centrum wsi przy drodze głównej.

Właściciele Ligoty

_

Nazwę wsi nazwę notują źródła od początku XV wieku: Elgot- (1406, 1469), Ellguth oraz Kloch- Ellguth- (po1765), potem Kloch bei Massel (1830), Masselish-Ellguth (1845) - do końca lat 30-tych XXw., wtedy Klochfelde (1937) do 1945 r., od tego - Ligota Trzenicka.

Nazwa wsi Ligota, jest pochodzenia słowiańskiego. Była stosowna wolnizna, czyli ludność mogłą osiedlać się w nowym miejscu. Osadnicy przez ten przywilej byli zwalniani na określony czas od świadczenia powinności na rzecz właściciela gruntu, za zajmowanie jego ziemi. Dużo miejscowości nazwano Wolne i Ligoty.

Wieś jest o wiele starsza niż dowiadujemy się ze źródeł. W nieokreslonym czasie usadowiona na prawie niemieckim i posiadała sołectwo i folwark. W 1408 sołectwo należało do wdowy Hedwig Roslipivo. W 1459 roku zaś posiadaczem wsi był Janusz Ditcz. W 1469 r. Lorentz von Esessitz sprzedał wieś- opactwu 6 guldenów z 5 marek czynszu. Rok 1562- właściciel Hans von Salich i Stiebendiorf. Od 1652 do 1677 r. - Stephan von Schlichting i Gross- Oblisch. 1677-1680 r. - Hans Siegmund von Klakreuth, a w XVIII w - baronowie rodziny von Canitz i Dalwitz : Friedrich Wilhelm, potem Gustaw Wilhelm i Georg Siegmound. Od 1765 do 1805 r. Franzm Leopold von Kloch  de Kornitz i Bestwin, do 1810r. 

1810 Leopold Otto Ferdinand von Kloch. 1813 Johanne Helene Charlotte Henriette von Poser. Później majatek, odziedziczyła jej córka- Henrietta Helene Pauline von Poser.

Ostatnim właściecielem Ligoty był Wolf von Losbbecke od 1902 do 1945.

źródło: dwutygodnik " Panorama Trzebnicka'' 

Autorki: Agata i Ala

Kościół w Masłowie

_

KOŚCIÓŁ W MASŁOWIE

Najważniejszym zabytkiem w Masłowie jest Kościół Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.

Kościół ewangelicki, obecnie Rzymsko- katolicki powołania MB Nieustającej Pomocy, renesansowy z 1592 r., wzniesiony przez ewangelików, przebudowany w 1710 - XVIII w. i po 1945 r.; kamienne epitafia z końca XVI w. i z XVII w.

Z prawej strony kościoła znajdują się ciekawe tablice napisane w języku niemieckim, ale o nich rozpiszemy się później.

źródło : Wikipedia.pl

wykonały: Agata i Ala

korekta: Julia

Okolice Ligoty - Masłów

_

MASŁÓW

Czerwonym znaczkiem zaznaczony jest Masłów

Masłów jest to wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w gminie Trzebnica, niedaleko Ligoty.
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego. Nazwa miejscowości wywodzi się od polskiej nazwy produktu uzyskiwanego z mleka, czyli masła.

Dom w Masłowie zimą.

I dom w Masłowie wiosną.

źródła : 

mapka -link

domy - trzebnicasprzedażmieszkanie.pl

informacje na temat Masłowa - Wikipedia.pl

wykonały: Ala i Agata
korekta ogólna: Julka

O Ligocie słów kilka

_

LIGOTA:

 Ligota... Nic dodać nic ująć...

to mała wioska znajdująca się 6 km Trzebnicy, należąca do gminy i powiatu trzebnickiego. 

POŁOŻENIE WSI:

Mapka ze strony trzebnica.pl

Literą 'A' oznaczona została Ligota. Mapa z Google Maps.

Przystanek dla busów i autobusów w Ligocie.

DAWNE NAZWY MIEJSCOWOŚCI:

• Elgot – 1408, 
• Ellguth oraz Kloch – Ellguth po 1765, potem Kloch Ellguth, Ellguth – Kloch, jak również Ellguth bei Massel – 1830, 
• Masselich – Ellguth (1845r.) – do końca lat 30-tych XX w., wówczas – 1937 r. Klochfelde – do 1945 r. Odtąd Ligota

Widok na 'przystanek' autobusowy. Idąc/jadąc dalej tą drogą można dojść/dojechać do Masłowa.

Działka z małym gospodarstwem. 

KURY!

ETYMOLOGIA (pochodzenie) NAZWY WSI:

Damroth wskazuje na słowiańską proweniencje nazwy, przy czym podaje dwie wersje.

1.  Elgot, od słowiańskiego słowa Lhota = Lichota (nędzny); byłaby to zatem nazwa związana z próbą charakterystyki obszaru ( w znaczeniu: uboga wieś).
2.  Z polskiego Ligota = ulga. W tym przypadku oznaczałaby wieś z wolnymi od obciążeń mieszkańcami. Nie wskazuje źródła, gzie ta nazwa występowałaby w tym wcześniejszym, jego zdaniem, brzmieniu. Natomiast nazwa Kloch – Ellguth (Ellguth – Kloch) pojawiła się po raz pierwszy po nabyciu wsi w r. 1765 przez Franza Leopolda von Klocha i z pewnością jej nowy człon związany był z osoba właściciela. Zmiana nazwy na Klochfelde wiązała się zapewne z zacieraniem śladów słowiańskości tych ziem w czasach hitlerowskich.

Ala, Agata i Jagoda kierujące się na przystanek autobusowy. Bo przecież Ala i Agata to oborniczanki.

HISTORIA WSI I DÓBR

Z powyższej analizy nazwy należałoby wnioskować, iż wieś jest starsza niż na to wskazują znane dokumenty. Wiadomo, że założona została na prawie niemieckim i istniał w niej wówczas zapewne folwark. Jako jego właściciele znani: w 1469 r – bracia Lorenz i Jurge (Georg) von Essesitz (Jaszyce?). Być może istniało również sołectwo; w każdym razie nabyła je w 1408 r. wdowa po sołtysie Kobylic o nazwisku Raslipivo i jej synowie. W związku z sołectwem wymieniony też jest w 1469 r. Janus Ditcz. Spośród nowożytnych właścicieli znani: do 1652 r. – Hans von Salisch und Stiebendorf, 1652-1677r. – Stephen von Schlichting und Gross Obisch, 1677-1680 – Hans Siegmind von Kalkreuth, potem do poł. XVIII w. – baronowska rodzina von Canitz und Salwitz: początkowo Friedrich Wilhelm, następnie Gustaw Wilhelm i wreszcie Georg Siegmund. W latach 1765-1805 wspominany już wcześniej Franz Leopold von Klochde Kornitz und Bestwin, do1810r. w zarządzie za małoletniego syna, od 1810 r. – Leopold Otto Ferdinand von Kloch, który sprzedał dobra siostrze Johanne Helene Charlotte Henriette, po mężu von Poser; ta była w ich posiadaniu do 1813 r. Po niej odziedziczyła majątek małoletnia córka Henrietta Helene Pauline von Poser; był on początkowo w zastępczym zarządzie, a do ok. 1840 r.- w jej rękach. W latach 1840-1860 dobra należały do Kurta Gottlieba Richtera, 1860 – ok. 1876 – Teodora Richtera, ok. 1876 – ok. 1900 r. – Hugo Richtera, ok. 1902 – 1945 Wolfa von Loebbecke.

Uwielbiam ligocką florę.

Tablica z informacjami o Ligocie.

UKŁAD PRZESTRZENNY WSI:

Plan miejscowości. Widzicie tę drogę prawie prostopadłą do głównej (trzebnickiej) po prawej stornie? Tę na Masłów? Tą ulicę fotografowałam i tam mieszka Weronika.

Niegdyś typowa wieś o układzie ulicówki z zabudową sytuowaną swobodnie w stosunku do głównej drogi wiejskiej; obecnie układ ten mniej czytelny z uwagi na przetrzebienie zabudowy. Zdekapitalizowane w znacznym stopniu obiekty d. folwarku. Dziedziniec folwarku zabudowany chlewami tuczarni, teren polan parkowych przekształconych w ogrody warzywne. Zachowany brukowany wjazd do folwarku i pozostałości barokowej bramy (2 słupy zniszczone ) oraz staw z betonowym jazem. Przy drodze wjazdowej rosną dwie stare lipy.
W drzewostanie lipy, kasztanowce, świerki, skrzydłoorzech, buk purpurowy, dęby, robinie i skupiny śniegu linki i głogów. Z drogi z Ligoty do Masłowa widoczny kościół w Masłowie.


Liczba mieszkańców – 202
Sołtys - Tadeusz Jakubowski

Wjazd do Ligoty od strony Trzebnicy. Zdjęcie z Google Street View.

Piękna aleja z drzewek i pól na 'końcu' Ligoty.

*źródła: trzebnica.pl; google maps; google street view;

*zdjęcia Ligoty i obróbka - Julia Rogala (c)

korekta ogólna : Ala i Agata